فرهنگ لغات و اصطلاحات دیوان شمس مغربی

شاعران علاوه بر استفاده ازلغات ساده ومشترکی که میان تمامی سخنوران رواج دارد، از واژه ها و عباراتی بهره می برند که مخصوص به خودشان و ناشی از قریحه ی شاعری آنهاست.گاه عبارات کنایی و استعاری جدیدی می سازند و گاه به لغات معنای جدید می دهند. در دیوان مغربی اصطلاحات عرفانی و عبارات کنایی بسیاری وجود دارد که بسیاری ازآنها درهیچ کدام از آثار ادبی گذشته یافت نمی شود.همین امر نگارنده را برآن داشت که لغت نامه ای در این باب تدوین کند تا بلکه برخی از پیچیدگی های شعر این شاعررا برطرف نماید.شیوه ی کار این پایان نامه به صورت کتابخانه ای بود و درراه نگارش آن بیشترازهمه از لغت نامه ی دهخدا ،فرهنگ معین وفرهنگهای عرفانی بهره گرفته شد. باتوجّه به اینکه دردیوان مغربی لغاتی وجوددارد که گاه در چندین معنی لغوی و اصطلاحی به کار رفته ،سعی برآن بود که برای هر لغتی معنای اصحّ آن و شاهد متناسب با آن ذکر گردد. اگر واژه ای در دیوان چندین بار تکرار شده ،نشانی غزل و بیت آن ذکر گردیده است و این ویژگی باعث شده که ازاین پایان نامه به عنوان یک واژه یاب هم بتوان بهره برد.این اثردردو بخش تدوین شده است:بخش نخست آن مقدّمه ای درباب زندگی وسبک شعری مغربی است وبخش دوم،مشتمل است برلغات واصطلاحات دیوان وی.